Vandaag lig ik al een aantal maanden vastgebonden aan mijn
bed. Elke dag eet ik nog steeds flink mijn zes boterhammen en bidden doe ik ook
nog goed. Aalmoezenier Vincke, die me af en toe bezoekt, bracht me vandaag een
nieuw boek mee. Ik kreeg het boek voor mijn verjaardag, niemand die weet
wanneer ik verjaar maar ik denk ergens in november. Vandaag ben ik dus al eenentwintig
jaar op deze aardbol. Het lezen in de boeken van de aalmoezenier doet me denken
aan de tijden dat ik met mijn moeder in de fauteuil moest stilzitten en lezen.
Het enige verschil vandaag is dat ik me nu niet zo erger aan de boeken, ik interesseer
er me nu tenminste in. Soms lees ik de boeken wel twintig keer na elkaar, ik
laat ze dan eerst twee dagen liggen en dan lees ik het nog eens en nog
eens, nog eens, nog eens… Aangezien ik al zo lang in mijn bed lig, kan
ik niet meer slapen ’s nachts. De dokter heeft dan maar beslist om me een
cardiazolkuur te geven. Ik vind het vreselijk! Je hebt geen tijdsbesef meer,
geen idee van wat er gebeurt rondom u en je vergeet alles. Vandaag heb ik ook
beslist dat ik maar eens terug naar het kantatelier wil. Ik wil terug naar
beneden, onder de mensen komen en werken. Verdanda vond het direct goed en ik
mocht weer aan het werk. Ik ben wel opgelucht dat ik eindelijk weer iets anders
kan doen dan liggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten