De aalmoezenier

Hallo allemaal! Vandaag ben ik te weten gekomen dat mijn moeder hier is geweest toen ik terug kwam van Rixensart. De nonnen hebben haar toen blijkbaar gezegd dat ik epilepsie heb en dat ze me niet mocht zien. Ze hebben dit jaren voor mij verzwegen. Vreselijk!! Sinds een aantal weken ga ik nu ook naar de nieuwe aalmoezenier Wijngaerde. Het was pas deze week ,al de zesde keer, dat ik hem iets heb verteld. Ik kon het nooit over mijn hart krijgen om hem mijn levensverhaal te vertellen. Maar nu is hij een vertrouwenspersoon voor mij aan het worden. Ik vertel hem dingen die niemand weet. Bijvoorbeeld hoe ik de Largactyl druppels vermijd. Ik heb nu geleerd dat als ik dingen hardop uitspreek, dat ik een gevoel van macht krijg. Ik krijg macht over mijn leven en het geeft mijn leven eindelijk vorm. Het enige wat Wijngaerde doet als ik er ben is luisteren. Zijn luisteren is vreemd, onvoorstelbaar, onverwacht, verwarrend, griezelig, opwindend en misleidend. Hij zegt bijna niets, alleen dat ik niet mag haten. Ik heb hem namelijk verteld over mijn haat tegenover mijn moeder. Hopelijk kan ik  nog veel tegen hem vertellen, want ik begin me er beter door te voelen!