Mijn kindertijd

Hallo! Ik ben Rosalie, ze noemen mij ook wel eens Rosalie Niemand of zottin. 1932 was het jaar dat mijn moeder tweeëntwintig was, het jaar dat ik ben geboren. Mijn moeder had het niet voor mij. Mijn vader? Tja die heb ik nooit gekend! Al van kleins af aan probeerde ik zoveel mogelijk aandacht te krijgen van mijn moeder, maar dat draaide fout uit. Als ik oud genoeg was, moest ik zo snel mogelijk naar de kleuterklas, zo had mijn moeder overdag al geen last meer van mij. Bijna dagelijks vloog ik op de gang, omdat ik altijd wel iets fout deed. Uiteindelijk werd de dokter erbij gehaald en hij verklaarde me ziek. Twee weken geleden werd ik dus geplaatst in een tehuis voor doofstomme en achterlijke kinderen. Zo is mijn moeder van mij verlost. Ik leerde hier Emmeline kennen, net als mij hoort Emmeline helemaal niet in het tehuis. We werden zeer goede vriendinnen tot Emmeline’s moeder haar gisteren kwam halen . Tijdens de oorlog moeten alle kinderen naar huis. Alleen weet niemand iets van mijn moeder. Ze hebben me gewoon op de trein richting Brussel gezet. Uiteindelijk werd ik dan opgehaald door mijn moeder, Anna, maar de vereniging was van korte duur. Limburg wordt wellicht zowat de mooiste tijd van mijn jeugd. Ik werd naar Limburg gebracht bij familieleden. Als ik later nog triest ben, zal ik terug denken aan de tijd hier in Limburg.

2 maand later:
Ik zit nu in een instelling voor geestesgestoorde volwassen vrouwen. Ik kom wel goed overeen met Lucie, maar de zusters vinden me onhandelbaar. Ik werd al meerdere keren naar het donker kamertje gebracht.