Bespreking van het boek

Dit laatste bericht gaat over het boek. Ik bespreek kort een aantal puntjes.

Thema:
Het verhaal gaat vooral over mishandeling en verwaarlozing. Rosalie wordt totaal verwaarloost en van het ene gesticht naar het andere gebracht. Ze wordt in verschillende tehuizen zwaar mishandeld.

Hoofdpersonage:
Het hoofdpersonage, Rosalie, is een round character. Haar karakter verandert verschillende keren in het verhaal. Als kind was ze zeer levendig en nieuwsgierig, hoe langer ze in de tehuizen verblijft hoe introverter ze wordt. Helemaal op het einde van het verhaal als ze vrij is, wordt ze weer open.

Vertelstandpunt:
Het verhaal is volledig geschreven in de ik-vorm. Alle hoofdstukken zijn geschreven in de persoon van Rosalie buiten het vierde hoofdstuk waar het volledig in Emmeline's persoon staat. De verteller is ook alwetend, je voelt door heel het verhaal dat hij de afloop al weet.

Tijd:
Het boek speelt zich af tussen 1932 en 1982. Het verhaal begint met de geboorte van Rosalie en eindigt als ze 50 is. De vertelde tijd  is dus niet gelijk aan de verteltijd.

Het einde van een lange weg

Heyhoi! Rosalie hier weer! Alles gaat goed met mij. Ik woon nu alleen en ik leerde inkopen doen, geld beheren en nieuwe contacten leggen. Ondertussen speel ik ook in een orkest, zing ik in een koor en ik leerde me zelf fietsen. Wijnaerde heeft ondertussen geprobeerd mij te verzoenen met mijn moeder. Hij had haar adres opgezocht en we zijn er naartoe gereden. Hij ging eerst naar binnen om te vragen of ze me wou zien. Maar ze wou niet! Ik was best opgelucht, zou een hard verlangen had ik ook niet naar haar.

Dit wil ik jullie nog even meegeven:

Lang is de tocht

Lang zijn de wegen,

Lang duurt des mensen verlangen,

Voor dat uw wens

Zal worden vervuld;

Of’t slaagt, beslist het lot.

(Lied van Swipdag)

Rosalie

Er is hoop!

Hoi! We zijn nu al een aantal maanden verder sinds mijn vorige bericht. Ondertussen ben ik dus met zuster Puerila naar Lourdes geweest. 

Ik leerde er een begeleidster , Lutgart, kennen. We hebben veel gepraat en ze werd al gauw een vertrouwenspersoon. Sindsdien ben ik al bij Lutgart , bij haar thuis, op bezoek geweest. Ik stond er zelf van versteld maar ondertussen ben ik ook al op weekend geweest bij Lutgart. Kan je dat nu geloven? Ik! Een heel weekend vrij! We hebben samen wandelingen gemaakt, naar Vivaldi geluisterd, koffie gedronken,… Vandaag schrijf ik eigenlijk vanuit een revalidatiecentrum. Er is minder geld voor de gestichten waardoor de lichte gevallen moeten weggaan. En ik was zo een licht  geval. Eerst zorgde Wijngaerde ervoor dat ik Josane leerde kennen, zodat als ik vrij kwam vrienden had. Acht dagen heb ik doorgebracht in een herstelhuis. Daarna moest ik naar het revalidatiecentrum komen, hier moet ik negen maanden verblijven. Ik werk in een sociale werkplaats, ik moet er naaien. De monitrice zegt wel dat ik veel te goed naai en daar niet op mijn plek zit. Dus ben ik vandaag naar de dokter , dr. Kennis, geweest om mij gezond te laten verklaren. Ik heb ook al een werkplaats in een bejaardenhuis te pakken gekregen, als ik vrij ben mag ik direct beginnen werken. Hopelijk ben ik snel vrij!

Vrijheden

Hey! Gisteren ben ik weer eens op bezoek geweest bij Lisette, ik mag nu één keer per maand op bezoek gaan. Ik ga niet alleen bij Lisette maar ik ga ook bij Wijnaerde op bezoek. Ja, dat lees je goed! Wijnaerde is in een andere parochie aangesteld, dus mag hij niet meer in het tehuis komen.  We hebben wel meer vrijheid nu. Ik mag onder andere nu mijn eigen kleren naaien, gisteren droeg ik een volledig zelfgemaakt pak bij Lisette. (Ze vond het zeer mooi!) Ik ben blij dat ik eindelijk mijn eigen kleren mag maken, ik voelde me gisteren net zoals Lisette. Netjes strak in het pak, we waren op dezelfde “golflengte” gekleed. Lisette had weer Lambert, de vriend van haar man, uitgenodigd. Ze vinden dat ik met hem moet trouwen zodat ik vrij zou komen uit het tehuis. Ik heb er eens over nagedacht…Ik wil wel vrijkomen maar niet trouwen met Lambert! Morgen ga ik op bezoek bij zuster Puerila, ze werkt in het tehuis hier een beetje verderop. Zuster Puerila ken ik nog van vroeger toen ik klein was. Ze gaf me altijd snoepgoed bij feestelijke gelegenheden, later is ons contact een beetje uitgedoofd. Zuster Puerila vertrekt binnenkort naar Lourdes en ik ga haar vragen of ik mee mag. Ik verwacht natuurlijk geen wonderen in Lourdes, ik wil er alleen even tussenuit knijpen. Even een vrij gevoel hebben!

De aalmoezenier

Hallo allemaal! Vandaag ben ik te weten gekomen dat mijn moeder hier is geweest toen ik terug kwam van Rixensart. De nonnen hebben haar toen blijkbaar gezegd dat ik epilepsie heb en dat ze me niet mocht zien. Ze hebben dit jaren voor mij verzwegen. Vreselijk!! Sinds een aantal weken ga ik nu ook naar de nieuwe aalmoezenier Wijngaerde. Het was pas deze week ,al de zesde keer, dat ik hem iets heb verteld. Ik kon het nooit over mijn hart krijgen om hem mijn levensverhaal te vertellen. Maar nu is hij een vertrouwenspersoon voor mij aan het worden. Ik vertel hem dingen die niemand weet. Bijvoorbeeld hoe ik de Largactyl druppels vermijd. Ik heb nu geleerd dat als ik dingen hardop uitspreek, dat ik een gevoel van macht krijg. Ik krijg macht over mijn leven en het geeft mijn leven eindelijk vorm. Het enige wat Wijngaerde doet als ik er ben is luisteren. Zijn luisteren is vreemd, onvoorstelbaar, onverwacht, verwarrend, griezelig, opwindend en misleidend. Hij zegt bijna niets, alleen dat ik niet mag haten. Ik heb hem namelijk verteld over mijn haat tegenover mijn moeder. Hopelijk kan ik  nog veel tegen hem vertellen, want ik begin me er beter door te voelen!

Bezoek vandaag!

Lisette kwam langs samen met haar drie kinderen. Lisette zat hier, in Vrieze , ook nog maar die is dan vrijgekomen. We wandelden een beetje in de tuin, namen foto’s en vertelden verhalen van vroeger. Ik vertelde haar dat sommige dingen nu wel veranderd zijn bijvoorbeeld de folterbaden doen ze niet meer. Net zoals de onrustbanden en de douche. Elektrische shocks geven ze wel nog en die vind ik echt vervelend! Iedereen wordt nu ook drie frank per uur betaald. En ik krijg er nog vijfhonderd frank per maand bij, omdat ik dat gaan aanvragen was bij de Commissie van Openbare Onderstand. Ik ben best wel fier op mezelf dat ik het gaan vragen ben en vooral dat het me gelukt is. Ik had vooral stress toen ik de gegevens moest invullen. Met mijn handjevol Frans en mijn handjevol Nederlands is het me dan toch gelukt. Zuster Cecilia heeft het orkest in een dansorkest veranderd, we spelen nu niet alleen in de instelling maar ook in de “buitenwereld”. Soms gaan we nu ook eens naar de zee. We dragen dan zelfgekozen badpakken en met mijn extra geld kan ik al eens een ijsje kopen. Die dagen aan de zee vind ik geweldig, ik geniet dan even van mijn vrijheid. Er gaan geruchten rond dat we binnenkort naar Engeland op reis zouden gaan. Ik stel het me al helemaal voor!!

Veranderingen

Gitaar, mandoline, viool, blokfluit en notenleer. Jaja, we leren het allemaal hier. Inderdaad grote veranderingen , zuster Cecilia komt nu muziekles geven. Mandoline speel ik het liefst, het ontspant, ik kan er echt van genieten. 

Het is nu winter en ik heb last van koude voeten. Door die koude voeten heb ik een opgezwollen blaas en moet ik vaak naar  het toilet. Gisteren achtervolgde Verdanda mij tot aan het toilet. Toen ik buiten kwam beschuldigde ze me ervan dat ik zeep zou drinken. Ik ben wel niet zot hé! Zeep drinken, allez! Bij het wegen vandaag bleek dan dat ik 100 gram ben afgevallen waardoor ze haar weer goed voelde, omdat ze gelijk had van die zeep. Als ik zeep drink zou ik afvallen volgens haar, daarom moet ik nu een zwart vies poeder innemen. We slapen sinds vorige week ook niet meer in slaapzalen. “Een goede en een slechte samen” dat is zowat het motto van Verdanda, daarom slaap ik nu met een zwaar zieke in één kamer. Zo heb ik toch een beetje meer een privé-gevoel. Nu dat ze toch bezig zijn met veranderingen krijgen we binnenkort ook een TV. De TV zou komen in de ontspanningsruimte zodat iedereen samen naar TV kan kijken.